اکسپرسیونیسم

آشنایی با سبک هنری اکسپرسیونیسم

واژه اکسپرسیونیسم برای اولین بار در تعریف برخی از نقاشی‌های “اگوست اروه” به کار رفته است. این مکتب، جنبشی در هنر و ادبیات بود که در بین سال های 1903 تا 1933 نخست در آلمان شکوفا شد. هدف اصلی این مکتب نمایش درونی بشر، به خصوص عواطفی چون ترس، نفرت، عشق و اضطراب بود

اکسپرسیون در هنر جدید کلمه مهمی است که به معنای نمایش بیرونی احساسات درونی می باشد. اما در این نمایش همه چیز بستگی به این دارد که آیا ما به احساسات احترام می گذاریم و به جهان بیرونی کاری نداریم و یا برعکس به جهان بیرونی احترام می گذاریم و نحوه بیان خود را بر حسب آن تغییر می دهیم.

به عنوان یک سبک هنری برای توصیف آثاری به کار می رود که هنرمند در آنها به منظور بیان عواطف یا حالات درونی ، دست به کژنمایی واقعیت زده باشد. در واقع هنری است که نه می کوشد واقعیات عینی طبیعت را به تصویر کشد و نه هیچ تصور انتزاعی مبتنی بر آن واقعیات را دارد ، بلکه کوشش آن برای تصویر کردن احساسات ذهنی هنرمند است. در واقع هنری است که یک فشار یا ضرورت درونی را آزاد می کند. این فشار بر اثر عاطفه یا احساس ایجاد می شود . آزاد شدن نیروی روانی ممکن است به حرکات تندی منجر شود و ظواهر را چنان دگرگون کند که زشت منجر شود.

اکسپرسیونیسم به نام یک جنبش مشخص در هنر جدید ، پیش از جنگ جهانی اول (از 1905 تا 1920) در سراسر آلمان ظاهر شد و به دو گروه عمده تقسیم می شود : گروه اول (پل) :در سال 1905 میلادی در شهر درسدن ، کشور آلمان به وجود آمد ۴ دانشجوی معماری در شهر درسدن به نام‌های فریتز بلِیل، اریک هِکِل، کارل اشمیت روتلوف و ارنست لودویگ کِرکنِر یک گروه هنری اشتراکی را خلق کردند که پل (Die Brücke) نام گرفت. آن‌ها می‌خواستند تا از طریق تحریک واکنش‌های هیجانی شدید نسبت به اشکال، رنگ‌ها و ترکیبات غیرطبیعیِ الهام‌ گرفته‌شده از جهان مدرن، نقش یک «پل» را برای آینده‌ی هنر ایفا کنند.

و هم چنین گروه دیگر به اسم سوارکار آبی که مطرح تر از پل بود و در شهر مونیخ شکل گرفت . این گروه هنری از مهاجران روسی نظیر کاندینسکی، الکسی فون جاولنسکی و ماریان فون وِرِفکین و هنرمندان آلمانی نظیر فرانتز مارک، آگوست ماک و گابریل مونتر تشکیل شد. نقاشی کاندینسکی به‌عنوان نام این گروه انتخاب شد، زیرا این اثر تصویری از یک سوارکار بود که از واقعیت به‌سوی قلمروی غیرمادی و عاطفی می‌تاخت.

هنرمندان سبک نقاشی اکسپرسیونیسم معمولاً از ضربه قلم های چرخشی و با اجرای اغراق آمیز استفاده می کردند.
این تکنیک ها برای نشان دادن حالت و عواطف مدفون شده هنرمند که به نوعی واکنش به اضطرابهای دنیای جدید بود قلمداد شد.
این هنرمندان در مواجهه با زندگی شهری اوایل قرن 20 جریانی انتقادی علیه جامعه نو به راه انداختند،
که آنرا در پیکره های مارپیچی و رنگهای خام و درخشان نشان می دادند.

این گروه همچنین از موضوعات مورد علاقه هنرمندان سال 99-1890 مانند منبت کاری های آفریقایی،
و آثار هنرمندان رنسانس و قرون میانه در اروپای شمال (آلبرشت دورر) و نئوامپرسیونیسم ها و فوویسم ها متاثر بودند.
هنرمندان آلمانی به زودی جنبشی را که دارای خصلت هایی چون خشونت و درشتی بود را بوجود آوردند.
آنها از خطوط زاویه دار نوک تیز و تغییر فرم یافته و ضربه قلم های آشفته و سریع و رنگهای درخشان و متضاد در جهت نشان دادن خیابانهای شهری،
و دیگر موضوعات دنیوی معاصر و ترکیب بندی های شلوغ برای تاکید بر عدم تعادل عاطفی آنها استفاده می کردند.

بسیاری از آثار ایشان بیانگر اضطراب از خستگی، افسردگی، اندوه و خشونت بوده است.
آثار گروه هنری بروکه، باعث شدند که هنرمندان دیگر نقاط اروپا به سمت جنبش اکسپرسیون متمایل شوند.
به طور کلی هنرمندان اکسپرسیونیست آلمانی جریانی را به راه انداختند،
که به سالهای درست بعد از جنگ جهانی اول بر می گردد به این دلیل که این سبک،
تحت تاثیر عوامل پس از جنگ از جمله سرخوردگی ها ناباوری و بیگانگی قرار داشت.

ادوار مونک ، نقاش پست امپرسیون اواخر قرن 19 میلادی اهل نروژ، نقش خیلی پر رنگ در ایجاد نهضت اکسپرسیون داشت.
آثار زنده پر از عواطف گرایی وی، مجالی برای اجرا واقعیت درونی هنرمند بودند.
خصوصا که بوم های آتشین او اضطراب فرد را در جامعه اروپایی که به تازگی طعم مدرنیسم را چشیده بود آشکار می ساخت.
در اثر بسیار معروف او به نام جیغ ، تضاد فی مابین معنویت و مدرنیه به مثابه مضمون اصلی کار وی کاملا واضح می باشد.
هنرمندی دیگر از اواخر قرن 19 میلادی که تاثیر خاص بر این جنبش داشت گوستاو کلیمت بود که در گروه هنری هنر نوین وین (اتریش) فعال بود.
در نگاه اول آثار او پر است از عناصری در رنگ های درخشان،
سطوح منقوش به آریه های طلایی
و پیکره های دراز که دارای رنگهای بسیار نامتعارف بودند.

مهم‌ترین بنیان‌گذار این جنبش وینسنت ونگوگ هلندی است که به عنوان یکی‌ از ۳ هنرمند پیشگام این سبک در قرن نوزدهم و نماینده این جنبش شناخته می‌شود. ونگوگ (۱۸۵۳-۱۸۹۰) نمونه بارز اکسپرسیونیسم است. آثار او نه تنها شرح حال زندگی‌، افکار، احساسات و توازن فکری او هستند، بلکه ترکیب‌بندی‌ها، رنگ‌ها و اثر قلمش انعکاس نزدیکی‌ از احساساتش هنگام نقاشی‌ هستند.

Sunflowers’, 1888 (oil on canvas)

امیل نولده، در ۱۸۶۷در شلزویگ،ناحیه‌ای در شمال غربی آلمان متولد شد و در۱۹۵۶ در سیبول درگذشت. نولده به خاطر انتخاب رنگهای پر معنی و رسایش مشهور است. قرمز پر رنگ و زرد درخشنده اغلب در کارهایش دیده می‌شود که حالتی نورانی به کارهایش می‌دهد، در غیر اینصورت کارهایش تاریک و محزون است وی یکی از بزرگترین نقاشان آبرنگ است.وی با تجسم بخشیدن به پندارهای دینی و صور کابوسی ذهن آشفته‌اش یکی از نقطه‌های اوج این شیوه را در وجود می‌آورد.

میدان عاطفی اکسپرسیونیسم آلمان بسیار گسترده است : از وحشت و خشم هنرمندانی چون نولده ماکس بکمان ، هنرمند پرتوان اکسپرسیونیست ، تاریک ترین لحظات سده بیستم یعنی زمانی که استبداد نازی تمدن اروپایی را تهدید می کرد را به تصویر کشیده است ، چنانچه در تابلوی عزیمت خود به این موضوع پرداخته است. این نقاشی شامل یک قاب سه لوحی است ؛ در لوح سمت چپ صحنه شکنجه به نشانه اردوگاههای مرگ دیده می شود ، لوح سمت راست تا حدودی  مانند یک کارناوال آراسته شده و اما لوح میانی که تضادی چشمگیر با دو لوح دیگر دارد که عزیمت یک خانواده سلطنتی را در روز روشن با پیکره هایی آسوده و متین نشان می دهد. رنگ های سخت و درخشان که به شیوه زیبایی در کنار هم هماهنگ شده اند بار سنگینی از معنا را به دوش می کشند.

مقاله پیشنهادی : شگردهای هنرهای زیبا

شگردهای هنرهای زیبا

شگردهای هنرهای زیبا

روش نقاشی: خودکار و آبرنگ

یک نوع تجسمی از روش‌های نقاشی

اگر مایل هستید بدانید که یک هنرمند چطور این کار را انجام می دهد و به دنبال جواب هستید،‌ راه درستی را انتخاب‌کرده‌اید. این تصاویر نقاشی‌های متنوع به شما کمک‌ می‌کند که بدانید چه‌ مواردی برای خلق آثار متنوع و شیوه‌های نقاشی استفاده ‌شده و چگونه یاد بگیرید که خودتان این کار را انجام ‌دهید.

شگردهای هنرهای زیبا

این برگ‌ها با استفاده از آبرنگ با جوهر مشکی ضدآب یا دائمی کشیده ‌شده‌اند.

مهم‌ترین چیزی که باید به‌ هنگام کار با خودکار و آبرنگ به‌ یاد ‌داشته ‌باشید، این است که جوهری که در خودکار است باید ضدآب باشد یا اگر با آبرنگ نقاشی‌ می‌کنید لکه ایجاد ‌نکند. بدیهی است که اگر خودکار‌های زیادی دارید به آسانی می‌توانید یکی از آن‌ها که ضدآب یا دائمی نیستند را انتخاب کنید. برچسبی که روی خودکار است بسیار بیشتر از یک نماد کوچک به شما اطلاعات می‌دهد.

بسته به خودکار و کاغذ، ممکن است یک یا دو دقیقه طول بکشد که قبل از افزودن آبرنگ، جوهر کاملا خشک شود. این را به‌ زودی متوجه می‌شوید، زیرا اگر جوهر کاملا خشک یا ضدآب نباشد، پخش‌ می‌شود.

متاسفانه وقتی این اتفاق بیفتد نمی‌توانید آن را اصلاح‌ کنید درنتیجه باید آن را دوباره انجام‌ دهید. آن را زیر یک نقاشی کدر و مات پنهان‌ کنید یا آن را تبدیل به نقاشی‌ کنید که ترکیبی از خودکار و آبرنگ باشد مانند ترکیبات گواش با آبرنگ یا اگر آبرنگ سفید دارید نیز می‌‌توانند مات باشند.

می‌توانید ابتدا با آبرنگ و سپس با خودکار تصاویر بالا را نقاشی کنید؟ مطمئنا هنگامی که منتظر هستید که نقاشی خشک‌ شود، جوهر پخش ‌نمی‌شود. شخصا متوجه ‌شدم که کار با خودکار آسان‌تر است چون بهتر می‌توانم دریابم که در کدام مرحله از کشیدن تصویر هستم.

روش نقاشی: خودکار‌های قابل پاک‌شدن با یک قلموی مرطوب

این نقاشی با استفاده از یک خودکار مشکی قابل پاک ‌شدن و یک قلمو و آب تمیز کشیده ‌شده‌ است.

اگر در حال استفاده از خودکار و آبرنگ هستید، باید مطمئن شوید که از یک خودکار با جوهر ضدآب که کدر است و پخش نمی‌شود استفاده ‌می‌کنید. اما برای نقاشی تک رنگ، با استفاده از یک خودکار ضدآب و تبدیل آن به جوهر مایع و بهبود آن با یک قلموی مرطوب، می‌توانید آثار دوست‌داشتنی‌ای خلق‌ کنید.

شگردهای هنرهای زیبا

نتیجه‌ی این کار ترکیبی از خط و جلوه‌ی رنگ است (دو عنصر هنر).

اندازه‌ای که خط حل‌ می‌شود بستگی به مقدار آبی دارد که اضافه ‌می‌کنید (میزان مرطوب بودن قلمو)،‌ این‌ که چه میزان روی خط قلمو می‌زنید و خاصیت جذب کاغذ دارد.

رنگ مایه می‌تواند از رنگ‌های خیلی روشن تا کاملا تیره متنوع باشد. می‌توانید یک خط را کاملا پاک کنید یا کمی از رنگ‌های آن را بشویید بدون اینکه ماهیت خط از‌ بین ‌برود.

کمی تمرین باعث می‌شود که در آن مهارت ‌پیدا ‌کنید. مطمئنا رنگ مشکی تنها گزینه‌ی شما نیست. خودکار‌های قابل شستشو در انواع رنگ موجود ‌هستند.

روش نقاشی: جوهر خودکار قابل ‌شستشو (تغییر رنگ‌ها)

تغییر رنگ در این نوع هنر از رنگ سیاه است.

کار با یک قلم مرطوب روی نقاشی‌ای که با خودکار حاوی جوهر شستشو، خط را تبدیل به جوهری قابل شستشو می‌کند. با توجه به مقدار آبی که استفاده ‌می‌کنید، خط می تواند کم یا زیاد منحل ‌شود.

شگردهای هنرهای زیبا

رنگی که آن را با آب ترکیب‌ می‌کنید، بستگی به جوهر دارد که همیشه چیزی که انتظار ‌دارید نیست مخصوصا اگر با خودکارهای ارزان‌تر نقاشی‌کنید (مشکل بالقوه‌ای که در استفاده از خودکار‌های ارزان وجود‌ دارد، نرفتن اثر رنگ جوهر است اما برای آزمایش‌کردن مناسب هستند، کافی ‌است آثار را دور از نور مستقیم خورشید قرار دهید).

در مثالی که در تصویر دیده می شود، من خودکار مشکی ‌برولی که از یک فروشگاه برای تنوع خریداری‌کردم را استفاده کردم. همان‌طور که می‌بینید، این اثر تفکیک شده از دو رنگ است که فکر ‌می‌کنم جذاب، تاثیرگذار و معنادار باشد.

این‌که چه مقدار خودکار قابل شستشو باشد بستگی به برند دارد اما اولین قدم این است که در جستجوی خودکاری باشیم که از انواع ضدآب یا دائمی نباشد. فاکتور مهم دیگر می‌تواند مدت زمانی باشد که جوهر روی کاغذ خشک‌ می‌شود. بعضی از خودکار‌های ضدآب، به ‌محض اینکه به آن‌ها آب اضافه‌ شود،‌ کمی لکه ایجاد‌ می‌کنند.

روش نقاشی: نقاشی روی آبرنگ

نقاشی با مدادرنگی روی آبرنگ روش خوبی برای اضافه‌کردن جزئیات است.

نقاشی با مداد که بعد از نقاشی با آبرنگ انجام ‌می‌شود مفهوم آشنایی‌ است هرچند گاهی اوقات این کار تقلب تلقی ‌می‌شود چون اگر شروع به نقاشی کردید، راه برگشتی ندارید. این نیز صحیح نیست. تفاوت رسم‌کردن و طراحی ‌کردن بخش هنری آن است که به خلق اثر می‌ارزد.

یک مداد تیز گزینه‌ی مناسبی برای افزودن جزئیات و لبه‌های تیز است. کنترل‌کردن جهت و عرض خط با مداد برای بسیاری از مردم آسان‌تر از قلمو است. ساکن‌ کردن دست با استفاده از چوب تکیه‌گاهی که زیر دست نقاشان است سبب افزایش کنترل شما می‌شود.

شگردهای هنرهای زیبا

نوک ‌مداد را بسیار تیز کنید و در مورد تیزکردن آن تنبلی‌ نکنید. چرخش آن در انگشتان شما سبب ‌می‌شود که همه‌ی نکات را در ‌نظر ‌داشته ‌باشید. اگر واقعا از تراشیدن بیزارید،‌ با شش مداد هم‌اندازه شروع‌ کنید و آن‌ها را جایگزین یکدیگر کنید.

به‌عنوان مثال، من روی یک نقاشی آبرنگ با یک مداد آبی تیره‌ی گرافیتی کار ‌می‌کردم. دقیقا رنگ نیلی از محدوده‌ی گرافیتی که اساسا تیرگی ساده‌ای دارد،‌ با سایر مداد ‌رنگی‌ها متفاوت است. همچنین قابل شستشو است، پس باید از اینکه نقاشی آبرنگ کاملا خشک شده اطمینان حاصل‌ کنیم! همان‌طور که می‌بینید من توانستم لبه‌های تیز و سایه‌ها را نقاشی‌ کنم. توجه‌ کنید که علاوه بر این چگونه نمایش دهان را تغییر ‌داده، روی قسمت گوش و یقه سایه ایجاد ‌کرده و لبه‌ی پیراهن را نشان ‌داده ‌است.

بدیهی‌ است که نباید از مداد قابل ‌شستشو در این روش استفاده ‌کنید. این برای من نیز کار سختی بود اما توانستم همان‌گونه که فکر می‌کردم نقاشی ر‌ا به ‌شکلی که می‌خواهم درآورم.

روش نقاشی: نمک و آبرنگ

این نقاشی با استفاده از نمک روی نقاشی آبرنگ مرطوب کشیده‌ شده ‌است.

شگردهای هنرهای زیبا

هنگامی‌که نمک را روی نقاشی آبرنگ مرطوب می‌پاشید، نمک آبی که روی نقاشی است را جذب‌ می‌کند و از غیرواقعی بودن نقاشی روی کاغذ جلوگیری‌ می‌کند. از نمک درشت به‌جای نمک معمولی استفاده‌ کنید زیرا هرچه دانه‌های نمک درشت‌تر باشند، جذب بیشتری دارند. وقتی نقاشی خشک شد، به تدریج نمک خارج‌ می‌شود.

امتحان‌ کردن درجات مختلف رطوبت آبرنگ و مقدار نمکی که نیاز دارید باعث ‌می‌شود که در آن مهارت پیدا کنید. اگر نقاشی خیلی خشک باشد، نمک نمی‌تواند زیاد در نقاشی رسوخ‌ کند. اگر بسیار خیس باشد یا نمک زیادی داشته ‌باشد، نمک در نقاشی حل ‌می‌شود.

رنگ‌های جلا دهنده

این رنگ‌های پیچیده با استفاده از چندین ماده‌ی جلا دهنده ساخته شده‌اند. اگر به یک نقاشی که دارای رنگ‌های پیچیده است نگاه می‌کنید، رنگ‌ها به جای اینکه حالت مسطح و سخت داشته باشند دارای عمق و درخشش درونی هستند، به احتمال بسیار زیاد با رنگ‌های جلا دهنده کشیده شده است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که به جای استفاده از یک لایه رنگ از چندین لایه‌ی رنگ بر روی هم استفاده می‌شود.

شگردهای هنرهای زیبا

نکته‌ی کلیدی برای داشتن یک جلاکاری موفق در نقاشی این است که پیش از خشک شدن لایه‌ی اول جلا دهنده، لایه‌ی بعدی را ایجاد نکنید. در زمان استفاده از رنگ اکریلیک و آبرنگ نیازی نیست برای اینکه لایه کاملا خشک شود زیاد منتظر بمانید اما برای خشک شدن رنگ روغن باید کمی صبور باشید. اگر به هنگامی که نقاشی هنوز مرطوب است بر روی آن از جلا دهنده استفاده کنید، رنگ مخلوط خواهد شد و سپس به جای داشتن یک مخلوط اپتیکی یک مخلوط از رنگ‌ها را خواهید داشت.

شیوه‌ی قطره‌ای

این اثر زمانی ایجاد می‌شود که بگذارید رنگ مایع به سمت پایین چکه کند و پس از خشک شدن روی آن را با یک لایه‌ی شفاف جلا دهنده بپوشانید. ایجاد این قطرات در نقاشی چه به صورت تعمدی باشد و چه تصادفی باعث جلب توجه و جذب بیننده می‌شود. اگر با رنگ مایع (رنگی رقیق که چکه می‌کند) نقاشی می‌کنید بر روی بومی که حالت عمودی دارد نقاشی کنید تا بتوانید از نیروی گرانش برای ایجاد طرح‌های زیبا یا تصادفی در نقاشی خود استفاده کنید. با استفاده از مقدار زیادی رنگ مایع بر روی قلم‌مو و سپس اعمال بخش زیادی از رنگ بر روی یک نقطه (با فشار دادن قلم‌مو بر روی بوم و حرکت ندادن آن به طرفین) یک بخش پر از رنگ مایع بر روی بوم خواهید داشت. اگر رنگ کافی باشد، نیروی گرانش باعث چکه کردن و ریزش آن می‌شود.

شگردهای هنرهای زیبا

برای اینکه به انجام این فرآیند کمک کنید می‌توانید با انگشتانتان رنگ را از داخل قلم‌مو به بیرون فشار دهید و بر روی بخشی که رنگ تجمع پیدا کرده است بدمید تا چکه کند (به سمتی که می‌خواهید رنگ چکه کند بدمید). زمانی که قطرات شدید شکل بگیرند (قطراتی که رنگ زیادی از آن‌ها چکه می‌کند) می‌توانید برای اینکه روند جاری شدن رنگ را دستکاری کنید بوم را بچرخانید.

این عکس، یک نقاشی از من است که Rain/Fire نام دارد و با اکریلیک کشیده شده است. زمانی که اولین لایه که با رنگ قرمز بود هنوز کاملا خشک نشده بود من رنگ مایع نارنجی را روی آن قرار دادم و اجازه دادم تا چکه کند. اگر به بخش بالا نگاه کنید می توانید ببینید که قلم‌مو را در کجا قرار داده بودم و در یک ردیف دیگر این کار را تکرار کرده بودم. زمانی که رنگ به سمت پایین چکه کرد با رنگ قرمزی که هنوز مرطوب بود مخلوط شد. این لایه و لایه‌ی جلا دهنده‌ی قرمز تیره زمانی که همه‌ی نقاشی کاملا خشک شد به آن اضافه شد و برای همین است که قطرات بالایی نسبت به قطرات پایینی نارنجی‌تر هستند.

اگر با رنگ روغن کار می‌کنید، رنگ خود را بسته به اینکه می‌خواهید از رنگ غلیظ یا رقیق استفاده کنید، با بنزین یا نفت بی بو رقیق کنید. اگر از رنگ اکریلیک استفاده می‌کنید برای اینکه نقاشی بدون حجم نباشد از یک لایه‌ی متوسط از جلا دهنده استفاده کنید. همچنین می‌توانید از اکریلیک مایع نیز استفاده کنید.

در زمان استفاده از آبرنگ مهم نیست که چه مقدار آب به رنگ اضافه می‌کنید. می توانید برای جهت دادن به قطره‌ی رنگ، نوک یک قلم‌موی خشک و تمیز را در ابتدا بر روی نقاشی حرکت دهید.

نقاشی گرانشی

می‌توانید با استفاده از ابزاری که سبب می‌شوند رنگ پخش و جاری شود، نقاشی قطره‌ای را پیشرفته‌تر کنید. سپس از نیروی گرانش برای چکه کردن رنگ استفاده کنید یا با تکان دادن و برعکس کردن بوم مسیر رنگ را تغییر دهید.

شگردهای هنرهای زیبا

این تصویر نشان دهنده‌ی دو منظره‌ی دریایی است که من کشیده‌ام و در این حالت بوم بزرگ را 90 درجه چرخانده‌ام تا رنگ با نیروی گرانش کشیده شود. نکته‌ی مهم این است که در این حالت، نتیجه متفاوت از زمانی است که از قلم‌مو استفاده می‌شود و حالتی سست تر، تصادفی تر و طبیعی‌تر پدید می‌آید. رنگ مرطوبی که چکه می‌کند قسمت لبه‌ی دریا را شکل می‌دهد و قسمت‌های موجی قسمت کم‌عمق‌تر نزدیک ساحل را شکل می‌دهد. زمانی که رنگ خشک می‌شود شاید این فرآیند را با تن رنگی دیگری تکرار کنم. پس از آن کمی رنگ سفید را به عنوان کف بر روی خط کناره‌ی ساحل می‌پاشم.

تولید کنندگان مختلف رنگ‌ها، اکریلیکی تولید می‌کنند که حالت چکه کردن آن‌ها بهتر باشد بدین شکل که حالت چسبندگی رنگ را کاهش می‌دهند تا به راحتی پخش شود. این یک توضیح علمی نیست اما فکر می‌کنم استفاده از مدیوم مایع حالت لغزندگی بیشتری به رنگ می‌دهد چون شیوه‌ی عمل آن کاملا متفاوت از نقاشی‌هایی است که با رنگ رقیق شده با آب کشیده شده‌اند. برای رنگ روغن افزودن حلال یا آلکید به رنگ مخصوص باعث می‌شود تا رنگ بهتر پخش شود.

من مدیوم روان مایع را بر روی پلات خود با رنگ مخلوط می‌کنم و سپس با قلم‌مو آن را روی نقاشی به کار می‌برم یا کمی از مدیوم مایع را مستقیما بر روی بومی که هنوز دارای رنگ مایع مرطوب است قرار می‌دهم. هر یک از این روش‌ها، طرح های متفاوتی را ایجاد می‌کنند. آزمایش و تکرار به شما می‌آموزد که چه طرحی را خواهید داشت.

به یاد داشته باشید که اگر نتیجه را دوست ندارید می‌توانید آن را پاک کنید یا بار دیگر بر روی آن رنگ بزنید. این فاجعه نیست و تنها یک گام برای ورود به فرآیند خلاقیت است.

لایه‌های رنگی بدون آمیختگی

در دریای موجود در این نقاشی چهار رنگ آبی مختلف به کار رفته است.

دریای موجود در نقاشی با لایه‌های متفاوت رنگی آبی بر روی هم ایجاد شده و این لایه‌ها به میزان بسیار کم با هم مخلوط شده‌اند.

شگردهای هنرهای زیبا

دریا اغلب حالت موجی دارد و در زمانی که به آن نگاه می‌کنیم رنگ ها و تن‌های مختلف را تغییر می‌دهد. برای ایجاد این منظره از رنگ‌های متنوع آبی و سفید به صورت تکه‌ای استفاده کردم. به جای اینکه دریا را به صورت یک دست با رنگ‌هایی که با هم مخلوط شده‌اند بکشم از لایه‌های مقطع که چندان با هم مخلوط نیستند استفاده کردم.

تیره‌ترین رنگ آبی پروس است که بخشی از آن دارای اکریلیک روغنی و کمی جوهر اکریلیک است. آبی روشن‌تر رنگ آبی نیلی است و روشن‌ترین آبی نیز حالت فیروزه‌ای و لاجوردی دارد. همچنین کمی جوهر اکریلیک آبی دریایی نیز وجود دارد. در بخش آسمان کمی رنگ سفید تیتانیوم و بر روی زمین نیز کمی رنگ قهوه‌ای مایل به زرد وجود دارد.

من برخی از رنگ‌ها را مستقیم از داخل تیوب استفاده می‌کنم، برخی را با آب رقیق می‌کنم و با مواد اکریلیک که جلادهنده هستند و جاری شدن رنگ را آسان می‌کنند استفاده می‌کنم. اضافه کردن رنگ سفید باعث می‌شود که آبی درخشان کمی حالت کدر پیدا کند و به تنوع رنگ می‌افزاید.

رنگ‌های آبی بر روی یکدیگر استفاده شده‌اند و گاهی از ردهای بلند و گاهی از ردهای کوتاه قلم‌مو استفاده شده است. جهت ایجاد طرح مهم است و باید به گونه‌ای باشد که سوژه را انعکاس دهد. من در اینجا به صورت افقی کار کرده‌ام و در بخش خط ساحلی کمی این حالت افقی را تغییر داده‌ام چراکه موج ها به صورت طبیعی دارای انحنا هستند.

من از آمیختن کامل رنگ‌ها خودداری کرده‌ام (زمانی که لایه‌های تر روی هم قرار بگیرند این اتفاق رخ می‌دهد که وسوسه انگیز است). من اجازه دادم تا هر رنگ خود را نمایش دهد و در میان لایه‌ها قسمت‌هایی متضاد قرار گیرد. به بیانی به جای اینکه بیش از حد از آمیختگی رنگ‌ها استفاده کنم، خیلی کم آن‌ها را با هم آمیختم. اگر یکی از بخش‌ها زمخت بود می‌توانید با افزودن کمی رنگ آبی روی آن، این قسمت را هموارتر کنید و سپس لبه‌ها را با هم بیامیزید.

لایه به لایه رنگ بزنید و قسمت‌های جدید را کمرنگ کنید. انتظار نداشته باشید که دفعه‌ی اول همه چیز خوب شود. چیزی که خراب شده است را حذف نکنید بلکه روی آن کار کنید. من معمولا روی چنین نقاشی‌ای چند روز کار می‌کنم که این موضوع سبب می شود تا زمان کافی برای خشک شدن کامل رنگ مهیا شود و بتوانم در مورد کاری که انجام داده‌ام فکر کنم. به یاد داشته باشید که مدام نقاشی را از دور نگاه کنید چون نقاشی از دور بسیار متفاوت از فاصله ی خیلی نزدیک است.

آمیزش رنگ‌ها

تغییر ملایم رنگ‌ها در این عکس با آمیختن رنگ در زمانی که هنوز مرطوب بوده است شکل گرفته است.

اگر بخش عمیق نارنجی خورشید را با بخش نارنجی بالای تپه در این نقاشی مقایسه کنید می‌بینید که تپه دارای یک لبه‌ی مشخص و سخت است در حالی که لبه‌ی خورشید حالت نرم و ملایم دارد که در رنگ‌های نارنجی و زرد محو شده است. این کار با آمیختن رنگ‌ها در زمانی که هنوز مرطوب بوده‌اند شکل گرفته است.

شگردهای هنرهای زیبا

اگر با رنگ روغن یا پاستل نقاشی می‌کنید برای آمیختن رنگ‌ها زمان زیادی دارید. اگر با اکریلیک یا آبرنگ کار می‌کنید باید سریع باشید. برای آمیختن رنگ‌ها، رنگ قسمت‌های مجاور را بر روی هم قرار می‌دهید و یک قلم‌موی تمیز برمی‌دارید و آرام بر روی قسمتی می‌کشید که دو رنگ به هم رسیده‌اند. نباید بیش از حد از رنگ استفاده کنید یا استفاده از رنگ را به صورت ناگهانی متوقف کنید. برای اطلاعات بیشتر آموزش گام به گام آمیزش رنگ‌ها را مشاهده کنید.

نقاشی رنگین کمانی

استفاده از پاستل‌های روغنی به عنوان پس زمینه‌ی نقاشی

پس زمینه‌ی طلایی برای این چاپ لینو با استفاده از پاستل روغنی رنگین‌کمانی ساخته شده است که به خوبی با هم ترکیب شده‌اند. پس زمینه‌ی این چاب لینو با پاستل روغنی طلایی رنگین‌کمانی درست شده است.

یکی از مشکلات در استفاده از رنگ طلایی یک دست کردن پوشش آن است. بنابراین برای این چاپ لینو از پاستل روغنی رنگین‌ کمانی استفاده کردم و بعد آن را با انگشت به خوبی آمیختم. مزیت دیگر این بود که نیازی نبود تا برای طراحی لینوکات بر روی آن منتظر شوم تا سطح خشک شود.

شگردهای هنرهای زیبا

نکته: من برای چاپ بر روی پاستل روغنی از جوهر relief-printing که بر پایه‌ی روغن بود استفاده کردم نه از جوهر با پایه‌ی آبی. زمانی که پاستل را لمس کنید کمی از آن می‌ریزد و از بین می‌رود برای همین اثر هنری شما باید در زیر شیشه محافظت شود. من زمانی که بخواهم یکبار از این تکنیک استفاده کنم از قالب‌های تاشو استفاده می‌کنم که به خوبی در بالای عکس قرار می‌گیرند. اگر به خوبی نورپردازی کنید، عکسبرداری از پاستل رنگین‌ کمانی زیبا خواهد شد. چاپ کردن از روی یک اثر هنری واقعا یک مسئله‌ی اختیاری است.

روش‌های هنری اسپاترینگ

اسپاترینگ می‌تواند همینطور که در این مثال‌ها نشان داده شده است با استفاده از یک رنگ یا چندین رنگ برای ایجاد لایه‌های رنگی استفاده شود.

این عکس نشان‌دهنده ی دو جز از یک منظره دریایی را نشان می‌دهد که خط ساحلی در آن با استفاده از روش اسپاترینگ بر روی اسگرافیتو کشیده شده است.

شگردهای هنرهای زیبا

دفعه‌ی بعدی که مسواک خود را عوض کردید، مسواک قدیمی را دور نیندازید و آن را در جعبه‌ی ابزار هنری خود بگذارید. مسواک یک وسیله‌ی عالی برای اسپاترینگ است. قلم مو را داخل رنگ روان یا مایع فرو ببرید، آن را رو به نقاشی خود نگه دارید و سپس انگشت خود را (یا یک چاقوی کند، دسته‌ی قلم‌مو یا یک تکه مقوا) بر روی موهای آن حرکت دهید. به یاد داشته باشید که در زمان انجام این کار قلم‌مو را جلوی خود بگیرید تا رنگ به شما پاشیده نشود.

این تکنیک باعث ایجاد قطرات ریز رنگ می‌شود. اگر می‌خواهید بر کار خود کنترل کامل داشته باشید یا دوست ندارید کثیفی بوجود بیاید احتمالا این روشی نیست که از آن لذت ببرید. اگرچه می‌توانید با تمرین تا حدی کنترل کنید که رنگ به کجا بپاشد، احتمال اینکه رنگ به اطراف و به جاهایی که انتظارش را ندارید پاشیده شود وجود دارد.

اندازه‌ی قطرات به میزان روانی رنگ، نحوه‌ی استفاده شما از مسواک و چگونگی ضربه زدن به آن بستگی دارد. برای اسپاترینگ حتما نباید از مسواک استفاده کنید و هر قلم‌مویی که موهای صاف و خشکی داشته باشد مناسب است. ابتدا آن را بر روی کتاب اسکچ طراحی خود یا تکه‌ای از کاغذ امتحان کنید. اگر این کار را بر روی نقاشی که کاملا خشک شده است انجام می‌دهید می‌توانید رنگ را پاک کنید و بار دیگر امتحان کنید (با این حال اگر از اکریلیک استفاده می‌کنید باید سرعت عمل داشته باشید چون رنگ به سرعت خشک می‌شود).

برای اینکه رنگ به قسمت خاصی نپاشد باید آن قسمت را بپوشانید. ساده‌ترین روش این است که قسمتی که نمی خواهید رنگ بر روی آن بپاشد را با قسمتی از کاغذ یا پارچه بپوشانید یا پارچه و کاغذ را بر روی آن قسمت بچسبانید.

روش‌های هنری گرافیت قابل انحلال در آب

گرافیت قابل انحلال در آب (مداد) بر روی کاغذ A2.

این طرح از بدن انسان با استفاده از گرافیت قابل انحلال در آب ترسیم شده است. ابتدا خطوط ترسیم شده‌اند و سپس از قلم موی آبی برای تبدیل بخشی از گرافیت به رنگ استفاده شده است. همچنین من با استفاده از قلم‌موی آبی بخشی از مداد را به صورت مستقیم برداشتم و با استفاده از مداد بر روی کاغذی که هنوز مرطوب بود نقاشی کردم. این روش مشابه با استفاده از مداد‌های آبرنگی است با این تفاوت که در این روش تنها با تن‌های خاکستری سر و کار دارید.

شگردهای هنرهای زیبا

زمانی که از مداد گرافیتی قابل انحلال در آب بر روی کاغذ خشک استفاده می‌کنید، اثری مشابه با مداد معمولی ایجاد می‌شود. اما زمانی که با قلم‌مو و آب بر روی طرح کار کنید، گرافیت به رنگ خاکستری شفاف تبدیل می‌شود که شبیه به آبرنگ سیاه‌قلم آب‌ مرکبی است. استفاده از این مداد بر روی کاغذ مرطوب خطوط وسیع نرمی را ایجاد می‌کند که در قسمت لبه ها گسترده است.

مدادهای گرافیتی قابل انحلال در آب درجات سختی متفاوتی دارند و همچون مداد دارای قسمت های چوبی در اطراف گرافیت یا قطعه گرافیت خالی هستند. مزیت انواع بدون چوب آن‌ها این است که نیازی نیست تا هیچگاه برای تراشیدن آن‌ها کار خود را متوقف کنید. تنها لازم است پوشش اطراف آن را کمی پاره کنید تا گرافیت بیشتری در اختیار داشته باشید. شما می‌توانید قطعات گرافیت را مثل مداد معمولی تا حدی با تراش تیز کنید اما راه آسان‌تر برای تیز کردن سریع آن این است که آن را از کناره‌ها بر روی کاغذ به عقب و جلو حرکت دهید.

روش‌های هنری: گواش و مدادرنگی

اجزای هنری موجود در این نقاشی، ترکیبی از گواش و مدادرنگی هستند.

یک لایه از گواش بسیار بهتر از آبرنگ آثار مداد موجود در زیر نقاشی را پنهان می‌کند. اما شما می‌توانید با مداد (گرافیتی یا رنگی) بر روی آن کار کنید یا زمانی که هنوز نقاشی مرطوب است مثل من که در این طرح از بدن نقاشی کرده ام بر روی آن کار کنید.

شگردهای هنرهای زیبا

همانطور که می‌توانید در جزئیات این نقاشی مشاهده کنید، نقش‌هایی که با مدادرنگی قهوه‌ای بر روی گواش ایجاد شده است متفاوت اند. در برخی جاها مدادرنگی گواش را کنار زده است اما بر روی کاغذ هیچ ردی از مداد نیست (هردوی این روش‌ها را می‌توان روش اسگرافیتو خواند). زمانی که نقاشی خشک بود، مدادرنگی بر روی نقاشی خطی را بر جای گذاشت. بنابراین تنها یک مداد می تواند طرح‌های متنوعی را بر روی نقاشی ایجاد کند.

من دریافته‌ام که بنفش رنگی نیست که با وضعیت خوب سلامتی در ارتباط باشد و ممکن است برای طراحی بدن انتخاب عجیبی به نظر برسد. اما من در انتهای یک جلسه‌ی نقاشی از سوژه‌ی زنده با باقی مانده‌ی رنگم این قسمت را ترسیم کردم و نمی خواستم رنگ جدید استفاده کنم. می‌توانید ببینید که بنفش بهتر از رنگ سبز روشن است که در قسمت شانه‌ها به چشم ‌می‌خورد. مسلما این یک طرح رنگ و رو پریده‌ی ناسالم است. من تلاش کردم تا به جای یک تن رنگی منفرد بر روی ترکیب رنگی تمرکز کنم و سپس از مداد استفاده کردم تا برای شکل دادن طرح کمی به جزئیات آن بیفزایم.

معرفی قلم موهای نقاشی

معرفی قلم موهای نقاشی و بررسی انواع مختلف آنها

قلم موهای نقاشی هنرمندان سایزها، شکل ها و موهای متنوعی دارد. در این راهنمای تصویری در رابطه با اشکال مختلف قلم موهای نقاشی هنری و کاربردهای آنها بیشتر اطلاعات کسب کنید و سپس آنها را در کارهای خلاقانه ی خود به کار ببرید.

  1. چگونه اندازه‌ی یک قلم موی نقاشی هنری مشخص می شود؟

اندازه‌ی یک قلم موی نقاشی

اندازه‌ی قلم مو بر اساس عددی که بر روی دسته ی درج شده است مشخص می شود. این ارقام از 000 شروع می شوند و سپس به 00، 0، 1، 2 و بالاتر می رسند. هرچه این رقم بالاتر باشد، قلم مو نیز بزرگ تر و پهن تر است.

متاسفانه در بین تولید کنندگان قلم مو اتفاق نظر کمی در رابطه با سایز دقیق قلم موهای نقاشی وجود دارد و به همین جهت سایز 10 یک برند می تواند متفاوت از سایز 10 برندی دیگر باشد.

  1. اطلاعاتی در مورد سایزهای یکسان قلم مو در برندهای مختلف

سایز قلم موی نقاشی

چه باورتان بشود و یا نه، هر دو قلم موی موجود در عکس سایز 10 هستند. در واقع تفاوت در سایز همیشه تا این حد زیاد نیست و این دو قلم مو برای توضیح بیشتر نکته ی مد نظر ما در نظر گرفته شده اند.

اگر قلم موهای نقاشی را از داخل کاتالوگ یا به صورت آنلاین می خرید و قلم موها مربوط به برندی هستند که با آن آشنایی ندارید، بررسی کنید تا ببینید آیا عرض دقیق آنها بر اساس اینچ یا میلی متر مشخص شده است یا خیر. پس فقط به سایز قلم مو اکتفا نکنید.

  1. ضخامت قلم مو

ضخامت قلم موی نقاشی

برندهای مختلف قلم موهای نقاشی با اینکه انتظار می رود طبق عددی که بر روی آنها درج شده است دارای یک سایز باشند، نه تنها در سایز متفاوت اند بلکه در ضخامت نیز تفاوت دارند. اگر قلم مو را از داخل کاتالوگ و یا به صورت آنلاین می خرید و با برند مورد نظر آشنایی ندارید این نکته را به یاد داشته باشید.

اگر با آبرنگ یا رنگی که خیلی آبکی است نقاشی می کنید، یک قلم موی ضخیم به شکل قابل توجهی رنگ بیشتری را در خود نگه می دارد. این کار به شما امکان این را می دهد که بدون توقف برای مدت بیشتری به نقاشی بپردازید. اما اگر برای تکنیک های خشک به یک قلم مو نیازمندید، احتمالا به قلم مویی نیاز دارید که رنگ کمتری را در خود نگه دارد.

  1. اجزای مختلف قلم موهای نقاشی هنری

اجزای قلم موی نقاشی

زمانی که یک قلم مو را انتخاب می کنید هر بخش از آن را به دقت بررسی کنید. تمام متغیرهای موجود می توانند کار شما را تحت تاثیر قرار دهند.

دسته ی قلم مو اغلب از چوب رنگ شده یا جلایافته تشکیل شده است اما ممکن است از پلاستیک یا بامبو نیز ساخته شود. طول قلم موهای نقاشی از کوتاه (مثل قلم موهایی که در جعبه های سفری قرار دارند) تا بلند (انواع مناسب برای بوم های بزرگ) متغیر است. چیزی که از طول قلم مو مهمتر است، راحتی آن در دست شماست. شما از این قلم مو زیاد استفاده خواهید کرد و بنابراین باید در دست گرفتن آن راحت باشد.

تارها یا موهای قلم مو نیز بسته به اینکه قلم مو برای چه منظوری مورد استفاده قرار بگیرد، متفاوت اند. مهمترین نکته این است که این موها محکم باشند و زمانی که نقاشی می کنید، نریزند.

فرول بخشی است که دسته و موها را به هم متصل نگه می دارد و به آنها شکل می دهد. این بخش معمولا از فلز تشکیل شده است گرچه در تمام قلم موها فلزی نیست. برای مثال قلم موهای پر مو می توانند دارای فرول پلاستیکی و سیمی باشند. یک فرول با کیفیت زنگ نمی زند و شل نمی شود. نوک قلم مو انتهای موها را تشکیل می دهد در حالی که قسمت پاشنه قسمتی است که تارها از انتهای دسته به داخل فرول می روند (معمولا تا قلم مو را باز نکنید نمی توانید این قسمت را مشاهده کنید). قسمت شکم قلم مو همانطور که از اسم آن بر می آید ضخیم ترین قسمت آن است (این بخش در قلم موهای گرد بیش از قلم موهای مسطح قابل مشاهده است.) شکم بزرگ بر روی یک قلم موی گرد آبرنگ، شما را قادر می سازد تا مقدار زیادی از رنگ را بردارید.

  1. قلم موی فیلبرت

قلم موی نقاشی فیلبرت

فیلبرت یک قلم موی باریک و مسطح است و موهای آن یک مرکز دایروی را شکل می دهند. این قلم مو زمانی که از کنار استفاده می شود یک خط باریک را بر جای می گذارد و زمانی که از طرف مسطح خود مورد استفاده قرار بگیرد یک رد پهن از خود بر جای می گذارد. در زمان استفاده از فیلبرت بر روی بوم زمانی که فشار بر روی این قلم مو تغییر کند و یا با آن بر روی بوم ضربه زده شود، می توانید یک رد نوک تیز بر جای بگذارید.

اگر موهای قلم مو از موی اسب یا موی بلند باشند به مرور زمانی که استفاده می شوند فرسوده می شوند. این عکس نمای جلویی و کناری یک فیلبرت خیلی کهنه و یک فیلبرت نو که تا به حال استفاده نشده است را نشان می دهد.

فیلبرت قلم مویی است که شکل آن مورد پسند بسیاری است چرا که می تواند طرح های متنوعی را ایجاد کند. فیلبرت شماره 10 رایج ترین نوع آن است. فیلبرت های کهنه‌ی خود را دور نیندازید آنها را برای قلم زنی های خشک استفاده کنید چراکه در این صورت نگران این نخواهید بود که با ضربات محکم موهای قلم مو بیرون بیایند.

  1. قلم موی گرد

قلم موی نقاشی گرد

قلم موی نقاشی گرد سنتی ترین شکل قلم مو است و چیزی است که اکثر مردم در زمان فکر کردن به قلم موهای نقاشی هنری در ذهن دارند. یک قلم موی گرد مناسب دارای یک نقطه ی تیز در سر موهای خود است و به شما این امکان را می دهد که با آن خطوط ظریف و جزئیات را بکشید؛ خصوصا اگر این قلم مو با کیفیت باشد و از موی سمور کولینسکی ساخته شده باشد. به دنبال قلم مویی باشید که موهای آن خاصیت ارتجاعی خوبی داشته باشند و پس از اینکه فشار را از روی آن بر می دارید به سرعت به حالت صاف قبلی بازگردد. قلم موی گرد موجود در عکس دارای موهای مصنوعی است و حتی در زمانی که کاملا نو بوده است نوک آن کاملا ظریف و تیز نبوده است. اما چنین قلم مویی برای برای ایجاد طرح های وسیع مناسب است چراکه خیلی نرم است و میزان زیادی از رنگ های مایع را در خود نگه می دارد. همیشه در نظر داشته باشید که قصد دارید با قلم مو چه کاری را انجام دهید. انتظارات غیر واقع بینانه نداشته باشید چراکه در این صورت اذیت خواهید شد و ابزار خود را به خاطر نقاشی بدی که حاصل می شود، مورد سرزنش قرار خواهید داد.

  1. قلم موی مسطح

قلم موی نقاشی مسطح

قلم موی مسطح همانطور که از اسم آن پیداست، قلم مویی است که موهای آن به صورتی در کنار هم قرار گرفتند که قلم مو پهن است اما ضخامت چندانی ندارد. موهای قلم مو می توانند اندازه های متفاوتی داشته باشند و برخی دارای موهای بلند و برخی دیگر دارای موهای بسیار کوتاه هستند (قلم موی مسطحی که دارای موهای بسیار کوتاه است با نام قلم موی مربعی نیز شناخته می شود). زمانی که یک قلم موی مسطح می خرید به دنبال قلم مویی باشید که موهای آن خاصیت ارتجاعی داشته باشد و زمانی که آنها را به نرمی خم می کنید به سرعت به جای اولیه‌ی خود بازگردند.

یک قلم موی مسطح نه تنها طرح های وسیع ایجاد می کند بلکه در صورتی که آن را بچرخانید و با لبه‌ی باریک آن نقاشی کنید می توانید طرح های باریک نیز ایجاد کنید. قلم مویی که دارای لبه‌ی کوتاه و باریک باشد برای طرح های کوچک و دقیق مناسب است. میزان رنگی که یک قلم موی مسطح در خود نگه می دارد به موهای آن و اندازه‌ی آنها بستگی دارد. یک قلم موی مسطح با موهای کوتاه و مصنوعی از یک قلم موی بلند که دارای موهای مخلوط یا طبیعی است رنگ کمتری را نگه می دارد. قلم موی مسطح موجود در عکس موهای بلندی دارد که رنگ را به خوبی در خود نگه می دارند و شق و رق هستند و برای ایجاد طرح هایی که دوست دارید در نقاشی خود به جای بگذارید ایده آل هستند.

  1. قلم موی ریگر یا لاینر

قلم موی نقاشی ریگر

قلم موی ریگر یا لاینر قلم موی باریکی است که تارهای بسیار بلندی دارد. این تارها ممکن است نوک تیز قلم مو را شکل دهند و یا دارای لبه‌ی مربعی مسطح باشند (اگر قلم مو زاویه دار باشد اغلب قلم موی اسورد نام دارد.) قلم موهای نقاشی ریگر برای ایجاد خطوط ظریف با پهنای یکسان مناسب هستند و این کار آنها را به یک انتخاب ایده آل برای کشیدن شاخه های باریک درختان، بادبان قایق و یا سیبیل گربه تبدیل می کند. همچنین این قلم موهای نقاشی برای امضای نام شما بر روی نقاشی مناسب اند.

  1. قلم موهای اسورد

قلم موی نقاشی اسورد

قلم موی اسورد کمی شبیه به قلم موی تریگر یا لاینر است اما به جای اینکه تیز باشد دارای یک زاویه‌ی شیبدار است. می تواند تنها با استفاده از نوک این قلم مو خطوط بسیار ظریفی را رسم کنید و یا با در دست گرقتن قلم مو به شکلی که تعداد بیشتری از موهای آن سطح را لمس کنند خطوط پهن تری را رسم کنید. بنابراین تعجبی نیست که به این قلم مو استرایپر نیز می گویند (یعنی قلم مویی که خطوط باریک ایجاد می کند)

با چرخاندن قلم مو در دست در حین اینکه آن را روی سطح حرکت می دهید و با بالا و پایین کردن آن می توانید طرح های روان خطاطی کنید. اگر قلم مو را به حالت شل در دست بگیرید و آن را به سرعت در روی سطح حرکت دهید و تا حدی بگذارید هر طرحی که می تواند را ایجاد کند می توانید یک طرح نمایشی و بی زحمت ایجاد کنید. برای مثال این یک راه عالی برای رسم شاخه های درختان است.

  1. قلم موی ماپ (محو کن)

قلم موی نقاشی ماپ

همانطور که از اسم این قلم مو مشخص است میزان زیادی از رنگ مایع را در خود نگه می دارد. این قلم مو نرم و شل است و برای طرح های آبرنگی بزرگ ایده آل است. زمانی که کارتان تمام می شود حتما زمان بگذارید تا این نوع قلم موهای نقاشی را کاملا تمیز کنید. تمیز کردن چنین قلم موی پر مویی کاری نیست که بتواند با عجله صورت گیرد.

  1. قلم موی بادبزنی

قلم موی نقاشی بادبزنی

قلم موی بادبزنی قلم مویی است که لایه ای نازک از مو دارد که از داخل فرول به سمت بیرون پخش شده اند. یک قلم موی بادبزنی معمولا برای ترکیب رنگ ها مورد استفاده قرار می گیرد اما برای طراحی مو، چمن و یا شاخه های نازک نیز عالی است. با این حال باید دقت کنید که طرح های واضح یا مکرر ایجاد نکنید تا طراحی غیرطبیعی به نظر نرسد.

کاربردهای ممکن قلم موی بادبزنی عبارتند از:

نقطه گذاری (ایجاد نقطه های کوچک یا خطوط کوتاه)

ایجاد هایلایت در مو، چراکه این قلم مو می تواند تصور این را ایجاد کند که تارهای مو به تصویر کشیده شده اند.

صاف کردن و ترکیب نقش های طراحی

طراحی درخت و چمن

  1. واتربراش: حد واسط قلم مو و خودنویس

قلم موی نقاشی واتربراش

واتر براش شبیه به ترکیب خودنویس و قلم مو است. واتر براش دارای یک سری قلم مویی و یک دسته‌ی پلاستیکی مخزن دار است که آب را نگه می دارد. این دو بخش به یکدیگر پیچ شده اند و به راحتی از هم جدا می شوند. زمانی که از قلم مو استفاده می کنید، میزان کمی از آب به صورت مستمر از موهای آن پایین می آید و می توانید با فشار دادن مخزن آب بیشتری را خارج کنید.

واتر براش یک انتخاب ایده آل برای استفاده از رنگ های آبرنگی و مدادهای آبرنگی است که می تواند مستقیما رنگ را از آنها به خود بکشد. تولیدکنندگان مختلفی واتربراش هایی در اندازه های گوناگون و به شکل گرد یا مسطح ایجاد می کنند. اگر مغازه‌ی ابزار هنری محله تان از این واتربراش ها ندارد، بسیاری از فروشگاه های آنلاین آن را موجود دارند. واتربراش ها برای نقاشی در طبیعت به همراه یک ست آبرنگ مناسب اند چراکه دیگر نیازی نیست یک ظرف حاوی آب به همراه داشته باشید. برای تمیز کردن قلم مو به سادگی آن را فشار دهید تا آب بیشتری از آن خارج شود و سپس با یک دستمال آن را پاک کنید. برای تمیز کردن قلم مو به آب زیادی نیاز نیست اما پر کردن دوباره‌ی مخزن با آب شیر یا بطری آسان است.

برندهای مختلف، کمی متفاوت عمل می کنند. برخی از آنها جریان ساده تر و مستمری از آب دارند و برخی دیگر به فشاری مشخص برای خروج آب نیاز دارند. به طور کلی توصیه نمی شود که مخزن واتر براش را با آبرنگ رقیق شده یا جوهر خطاطی پر کنید چرا که هر دوی این موارد ممکن است باعث گرفتگی قلم مو شوند. بسته به برند واتر براش (و اندازه‌ی ذرات موجود در جوهر) ممکن است بتوانید بدون اینکه مشکلی پیش بیاید قلم مو را با جوهر قرمز مایل به قهوه ای پر کنید.

واتر براش به اندازه‌ی قلم موی آبرنگی، در خود رنگ را نگه نمی دارد چرا که تارهای موی آن مصنوعی هستند و در نتیجه باید بیشتر آن را در رنگ بزنید. همچنین موهای این قلم مو مستعد رنگ گرفتن هستند (همانطور که در عکس می بینید) اما خود واتربراش به ندرت رنگ می گیرد.

یک واتربراش طراحی از رنگ تیره به رنگ روشن را بسیار ساده می کند: به طراحی ادامه دهید و آب اصافی رنگ را کمرنگ می کند تا اینکه تنها چیزی که باقی می ماند آب خواهد بود. اما طراحی نواحی بزرگ و یا حتی ایجاد تن رنگ با این قلم موهای نقاشی دشوارتر از قلم موهای سنتی است.

  1. کالر شیپرها

قلم موی نقاشی کالرشیپر

کالرشیپرها برای تکنیک های طراحی ایمپاستو و اسگرافیتو عالی هستند. آنها دارای نوک سفت اما انعطاف پذیری هستند که از سیلیکون ساخته شده است و از آن برای کشیدن رنگ به اطراف استفاده می کنید (مسلم است که آنها مثل قلم مو رنگ را به خود جذب نمی کنند). کالر شیپرها برای ترکیب پاستل ها نیز مفید اند. آنها در سایزها و شکل های متفاوت و درجه های سختی گوناگون موجود اند.

  1. قلم موی جلا دهنده یا وارنیش

قلم موی نقاشی وارنیش

عکس العمل ابتدایی شما برای داشتن یک قلم موی مخصوص که تنها برای جلا دادن طراحی از آن استفاده کنید ممکن است این باشد که این کاری بیهوده و افراطی است. چرا برای این کار از یکی از قلم موهای بزرگ تر خودتان استفاده نکنید؟ پرداختن به جلادهی طراحی یکی از آخرین کارهای است که باید به هنگام طراحی انجام دهید و اغلب نیز ممکن است برای آن دسته از طراحی هایی که فکر می کنید ارزش این کار را دارند در نظر بگیرید. بنابراین آیا کمی سرمایه گذاری در این زمینه ارزش این را ندارد که مطمئن شوید این کار به درستی صورت گرفته است؟

یک قلم موی جلادهنده به زودی کهنه نمی شود و برای همین لازم نیست خیلی آن را تعویض کنید. یک قلم موی جلا دهنده‌ی خوب به شما کمک می کند تا مطمئن شوید که یک پوشش مسطح از وارنیش ایجاد کرده اید. با استفاده از این قلم مو برای جلادهی، این وارنیش هیچگاه تن رنگی نمی گیرد.

برای این کار باید به دنبال قلم موی تختی باشید که حداقل دو اینچ (5 سانتی متر) پهنا، حدود 3 اینچ (یک سانتی متر) ضخامت و موهای بلند دارد. این موها می توانند مصنوعی یا طبیعی باشند اما در هر صورت باید نرم باشند و کمی خاصیت ارتجاعی داشته باشند.

حتما نمی خواهید قلم مویتان موهای تیزی داشته باشد و بر روی وارنیش رد بگذارد. دقت کنید که موها محکم باشند تا در زمانی که وارنیش را اعمال می کنید، کنده نشوند.

فروشگاه های بزرگ لوازم هنری یا فروشگاه های هنری آنلاین باید در انبار خود قلم موهای نقاشی وارنیش زیادی داشته باشند. آنها را انتخاب کنید و ببینید که تا چه حد در دست‌تان راحت هستند. همچنین در مغازه‌ی ابزارفروشی محله تان نیز می توانید به دنبال آنها بگردید اگرچه ممکن است لازم باشد کمی از موهای آن را بزنید تا ضخامت قلم مو کمتر شود. اطمینان حاصل کنید که از قلم موهای ارزان دست سازی که اغلب موهایشان به صورت پیوسته کنده می شود، استفاده نمی کنید.

  1. مسواک

مسواک به عنوان قلم موی نقاشی

نه اشتباه نمی بینید! این یک مسواک است و به فهرست تصویری قلم موهای نقاشی هنری تعلق دارد. مسواک یک قلم موی عالی برای پاشیدن رنگ به جهت ایجاد نقاط کوچک مثل نقاط روی موج ها یا آبشارها و یا بافت روی سنگ است. همچنین مسواک توانایی این را دارد که ب روی تخته ها یا سفال های سقف لکه ایجاد کند.

  1. قلم موهای تزئینی ارزان

قلم موی نقاشی تزئینی

یک قلم موی تزئینی ارزان برای اعمال بتونه یا پرایمر بر روی بوم مفید است چرا که نیاز نیست نگران تمیز کردن دقیق و زمان بر آن پس از استفاده از آن باشید. همچنین هر پرایمری که در داخل قلم مو بماند زمانی که خشک شود موها را به هم می چسباند. عیب این قلم موی ارزان این است که موهای آن زیاد کنده می شوند. این موها را با انگشت خود یا موچین بردارید.

  1. قلم موی استنسیل (شابلون)

قلم موی نقاشی استنسیل

قلم موی استنسیل گرد است و دارای موهای کوتاه و سفت و سر مسطح (به جای گرد) است. این قلم مو باعث می شود تا بدون اینکه رنگ از لبه های شابلون به داخل برود، آن را رنگ کنید. این قلم مو برای طراحی های ظریف مناسب نیست. این قلم مو توانایی ایجاد بافت را دارد و می تواند در طراحی شاخ و برگ درخت، قسمت های انبوه درختان و طراحی چمن، جای ته ریش بر روی صورت و یا زنگ آهن بر روی اشیا فلزی به کار برود.

  1. محافظ های قلم مو

محافظ قلم موی نقاشی

یک قلم موی باکیفیت اغلب به همراه یک محافظ پلاستیکی در اطراف موهای خود به فروش می رسد. این محافظ را دور نیندازید چون زمانی که مسافرت می کنید تا یک ناحیه را طراحی کنید و یا به کارگاه و تعطیلات می روید، برای محافظت از تارهای قلم موی شما مفید است.

منبع : https://www.thesprucecrafts.com

تئوری رنگ ها و هارمونی رنگ

دایره یا چرخه رنگ:
یک دایره رنگ اولیه که در آن رنگ های قرمز، زرد و آبی وجود دارند، در واقع دایره رنگ سنتی در هنرهای تجسمی حساب میشود . سر آیزاک نیوتون (Sir Isaac Newton) در سال 1666 اولین نمودار رنگ دایره شکل را به وجود آورد. از آن زمان تا کنون، دانشمندان و هنرمندان به مطالعه و طراحی نمونه های متنوع و مختلف این مفهوم (تئوری رنگ ها) پرداخته اند.

رنگ های اصلی:
در تئوری رنگ ها، قرمز، زرد و آبی رنگ های اصلی هستند زیرا دانه های رنگی تشکیل دهنده آنها از ترکیب هیچ رنگ دیگری به وجود نیامده و تمام رنگ های دیگر از ترکیبات مختلف و متنوع این سه رنگ با یکدیگر به دست می آیند.

رنگ های فرعی یا ثانویه:
سبز، نارنجی و بنفش رنگ هایی هستند که از ترکیب رنگ های اصلی با یکدیگر به وجود می آیند محل قرار گیری هر رنگ ثانویه در دایره رنگ، بین دو رنگ اصلی تشکیل دهنده آن میباشد.

رنگ های ترکیبی:
زرد- نارنجی، قرمز نارنجی، قرمز- بنفش، آبی – بنفش، آبی- سبز و زرد – سبز، این رنگ ها از ترکیب یک رنگ اصلی با یک رنگ فرعی به وجود می آیند و در اینجا هم، در میان دو رنگ تشکیل دهنده خود قرار می گیرند.

هماهنگی (هارمونی) رنگ:
هماهنگی یا هارمونی به معنای “چیدمان مطبوع اجزاء یک کل”  می باشد و وجود آن در تمام مظاهر زندگی از موسیقی، شعر، رنگ یا حتی یک کیک زیبا، جلوه می کند. از نظر دیداری، هماهنگی، در چیزی است که موجب لذت در چشم شود. این هماهنگی بیننده را مجذوب کرده و احساس نظم و تعادل را در او ایجاد می کند. هنگامی که چیزی ناهماهنگ است، یا خسته کننده است یا وحشتناک. از طرفی هارمونی بیش از حد نیز به ترکیبی بسیار ملایم و نچسب تبدیل می شود و بیننده را آن طور که باید مجذوب و شیفته نمی کند و بالعکس عدم حضور آن نیز تصویری به وجود می آورد که هیچ چشمی تحمل و تمایل دیدن آن را ندارد.
مغز انسان هر چیزی را که قابلیت سازماندهی نداشته و نامفهوم باشد، پس می زند. عمل دیدن نیاز مند یک ساختار منطقی است . و هماهنگی رنگی می تواند این علاقه به دیدن و حس تعادل را پدیدار کند به طور خلاصه، یکپارچگی مفرط موجب تحریک ناپذیری و پیچیدگی مفرط موجب تحریک بیش از اندازه مغز می شود. تعادل پویا، نتیجه حضور هماهنگی است.
برای مشاهده تعالی هارمونی و هماهنگی کافی است به هارمونی رنگ ها در در طبیعت دقت کنید. همان طور که گفتیم، تئوری های رنگ و هارمونی رنگی متعددی وجود دارند. در اینجا به معرفی چند فرمول ابتدایی در به کار گیری رنگ ها میپردازیم:

هارمونی بر اساس هم جواری رنگ ها:
رنگ های هم جوار (پیوسته) یا Analogous Colors، به هر دسته سه تایی از رنگ هایی گفته می شود که در دایره رنگ کنار یکدیگر قرار گرفته اند. مانند زرد-سبز، زرد و زرد نارنجی. معمولا در چنین ترکیب هایی، یک رنگ از نظر مقدار، بر دو رنگ دیگر برتری دارد.

هارمونی بر اساس رنگ های مکمل:
رنگ های مکمل آنهایی هستند که در دایره رنگ، درست در مقابل یکدیگر قرارگرفته اند. مانند قرمز و سبز یا قرمز- بنفش و زرد – سبز. همان طور که در تصویر مشاهده می کنید، درجات مختلف زرد-سبز در برگ ها، هماهنگی زیبایی با رنگ های قرمز-بنفش گل، ایجاد کرده اند. رنگ های مکمل بالاترین درجه تباین (کنتراست) و ثبات را به وجود می آورند.

هارمونی بر اساس طبیعت:
طبیعت، بهترین نقطه شروع برای درک و ایجاد هارمونی رنگی است. در تصویر پایین مشاهده می کنید که زرد، سبز و قرمز چه نقش هماهنگی ایجاد کرده اند و این ترکیب متناسب، لزوما در دو مورد قبل نمی گنجد، اما زیبا و قابل اجرا است.

رنگ‌بندی دوتایی

رنگ‌بندی «دوتایی» (Diad) از ترکیب دو رنگ با حذف رنگ میانی به دست می‌آید. تصویر زیر این ترکیب را به خوبی نشان می‌دهد.

رنگ‌بندی متساوی‌الاضلاع

در هارمونی ایجاد شده در قالب «متساوی‌الاضلاع یا سه‌تایی» (Triad)، رنگ‌ها از سه خانواده با فاصله‌ی برابر از همدیگر انتخاب می‌شوند. ترکیب این سه رنگ مانند تصویر زیر به شکل یک مثلث متساوی‌الاضلاع دیده می‌شود.

رنگ‌بندی متساوی‌الساقین

هارمونی «متساوی‌الساقین» (split-complementary) از ترکیب یک رنگ با دو خانواده‌ی هم‌جوار شاخه‌ی مکمل رنگ اصلی ایجاد می‌شود. مطابق شکل، رنگ‌های همسایه‌ی رنگ مکمل در کنار رنگ مورد نظر قرار گرفته‌اند. این هارمونی به همین دلیل از سه جزء تشکیل شده است.

در ادامه به شما پیشنهاد می کنیم مقاله ی آموزش ابتدایی طراحی با مداد را حتما مطالعه کنید.

منبع : https://www.colormatters.com

10 نکته که راجع به اثر “مونا لیزا” نمی دانستید !

مونالیزا، یا همان لیزا دل ژکوند ،همسر فرانسسکو دل ژکوند می باشد. این نقاشی با رنگ روغن بر روی چوب سپیدار نقاشی شده است . سایز اصلی این نقاشی 77 در 53 سانتی متر است و صاحب آن هم اکنون دولت فرانسه می باشد و بر دیوار های موزه لوور پاریس در فرانسه جای گرفته است .

نقاشی این زن که در لباسی از زمان فلورانس است و در منظره ای با چشم انداز و کوهستانی نشسته است ، نشانگر استفاده ی فوقع العاده ی لئوناردو داوینچی از تکنیک اسفوماتو  بر ” مدل سازی سایه “است . این حالت مرموز مونالیزا در نقاشی، که هم از طرفی جذاب و هم از طرفی مرموز و سرد می باشد، به این نقاشی شهرت جهانی بخشیده است .

توصیف نقاشی :

لبخند مونالیزا ،توصیف تصویری از حالت خوشحالی است که در ایتالیا با نام ” جیوکاندا ” (gioconda) توصیف می شود. داوینچی این حالت خوشحالی را مایه ی اصلی این نقاشی قرار داده است و اگر راستش را بخواهید همین مفهوم خوشحالی، این نقاشی را بسیار جاودانه کرده است.

همینطور طبیعت پشت سر مونالیزا نیز نقشی مهم در این اثر بازی میکند گویی مردمان کمی در این فضا زندگی می کنند، می توانید جاده ی پر و پیچ و خم و یک پل را در قسمت میانی اثر مشاهده کنید . این فضا بیانگر فاصله ی جایگاه مدل و فاصله های دور می باشد، درست جایی که منظره تبدیل به یک فضای وحشی و غیر قابل سکونت می شود . جایی که پر از صخره ها و آب های خروشان می باشد که گویی تا افق امتداد می یابند، درست در نقطه ای که داوینچی، هوشمندانه، چشم های مونالیزا را نقاشی کرده است .

نوآوری در نقاشی :

این نقاشی جزو اولین کار هایی بود که مدل را در فضا و چشم اندازی خیالی به تصویر می کشد و داوینچی نیز جزو اولین نفراتی بود که از مناظر هوایی و دور استفاده میکند . تصویر این زن مرموز که در مکانی مانند یک گالری سرباز که در هر دو طرف آن ستون هایی تاریک وجود دارد، نشسته است ، کشیده شده است . پشت سر این زن یک چشم انداز وسیع به چشم می خورد که به طرف یک قله ی پوشیده از برف حرکت میکند. راه های پر پیچ و خم و پل هایی در دور، نشانه ای اندک از حضور انسان ها در این مکان می دهد .

پیچ خوردگی مو های مونالیزا و نوع لباس او که از طریق تکنیک اسفوماتو کشیده شده است، با دره ی های پر پیچ و خم و رودخانه های مواج پشت سر ترکیب شده اند و اثر آن را بر بیننده چند برابر می کند . نمای کلی مبهم و تار، صورتی ملیح، تضاد دراماتیک روشنی و تاریکی ها، و در کل انتقال حس آرامش به بیننده از ویژگی های متمایز نقاشی های داوینچی است . به سبب این تلفیق هنری که داوینچی از مونالیزا و چشم انداز پشتی به دست آورده است، این بحث بوجود آمده است که نقاشی مونالیزا باید به عنوان یک نقاشی سنتی بر شمرده شود ، زیرا این نقاشی بیشتر یک معنی را می رساند تا نقاشی یک زن واقعی !

احساس توازن کلی در این اثر کاملا مشهود است، علی الخصوص در قسمت لبخند اندک مونالیزا،که ارتباط دوباره ی انسان و طبیعیت را به تصویر می کشد.

دوران رنسانس :

در دوره ی رنسانس ، هنر به معنی دانش بود، هنر به معنی حقیقتی بر زندگی بود : لئوناردو داوینچی در آن زمان شخصیت تاثیرگذار و بزرگی محسوب می شد زیرا او با جسم دادن به تلاش های حماسی هنر ایتالیا توانست به قله های ارزش جهانی برسد . گویی او در وجود خود توانسته بود نوسان ظرافت و حساسیت هنرمند را با دانشی عمیق، ترکیب کند . او یک شاعر و استاد خبره بود.

ویژگی های این اثر:

در نقاشی مونالیزای او، خلق زیبا و عجیب طبیعت در چشم انداز پشتی ، موجب تحسین بینندگان شده است. این نقاشی از محدودیت های اجتماعی فراتر رفته و به یک معنی جهانی دست پیدا کرده است و این در حالی است که  داوینچی در این نقاشی تنها از هنر نقاشی و شاعری خود استفاده نکرده است و به عنوان یک محقق و اندیشمند به آن نگاه کرده است.

اما جنبه ی اصلی آن یعنی نوآوری بی سابقه، نگرشی با شکوه و افزایش شأن و رتبه ی مدل، تاثیر شگفت انگیزی بر نقاشی های دوره ی فلورانس در 20 سال بعد داشته است . با این نقاشی مونالیزا ، داوینچی یک فرمول جدید را بوجود آورد . چگونه در نقاشی خود ، همزمان مبهم و زنده باشیم ؟ چگونه اجزای نقاشی خود را هنرمندانه با هم ترکیب کنیم و در عین حال آن را بسیار شاعرانه تر از پیشینیان خود توصیف کنیم ؟

قبل از این اثر، نقاشی ها از کمبود ابهام رنج می بردند . نقاش ها فقط شکل بیرونی را به تصویر می کشیدند و توجه ای به روح اثر نمی کردند . اگر هم جنبه ی روحی آن را در نظر می گرفتند، فقط آن را از طریق حرکات، اشیا نمادین و یا نوشته ها به نقاشی تزریق می کردند . اما مونالیزا یک نقاشی مبهم و در عین حال زنده است. روح کاملا در نقاشی به چشم می خورد ، اما غیر قابل دسترس است !

 

10 نکته که راجع به مونا لیزا نمی دانستید !

 

1 – این تابلو در دستان فرانسیس اول ، لوئی چهاردهم و ناپلئون نیز بوده است !

 

اگرچه داونیچی کار بر روی این شاهکار را در سرزمین مادری خود یعنی ایتالیا آغاز کرد ، اما اتمام نقاشی با مهاجرت او به فرانسه به درخواست فرانسیس اول بوده است . پادشاه وقت فرانسه این تابلو را در کاخ مجلل خود در فانتین بلو آویزان کرد، جایی که برای یک قرن در آن ساکن ماند . بعدها لوئی چهاردهم آن را به کاخ ورسای برد. در ابتدای قرن 19 ، ناپلئون بناپارت آن را در اتاق شخصی خود نگه می داشت !

2 – این یک نقاشی است اما بر روی بوم نقاشی کشیده نشده است !

 

مشهورترین اثر داوینچی بر روی یک تخته چوب صنوبر ( سپیدار ) کشیده شده است . با توجه به اینکه او نقاشی های بزرگتر خود را روی گچ های مرطوب می کشید، انتخاب تخته های چوبی برای کارهای کوچکترش کار عجیبی نبود! بوم های نقاشی از قرن چهاردهم برای هنرمندان موجود بود، اما بسیاری از نقاشان رنسانسی تخته های چوبی را برای نقاشی های کوچکترشان انتخاب می کردند .

3 – این نقاشی حالا در اتاقی مخصوص به خود در موزه ی لوور نگه داری می شود !

 

پس از آنکه موزه ی لوور یک دوره نوسازی 4 ساله به مبلغ 6.3 میلیون دلار در سال 2013 را برای این نقاشی آغاز کرد، این نقاشی حالا یک اتاق مخصوص به خود دارد. این اتاق دارای یک سقف شیشه ای می باشد که اجازه می دهد نور به صورت طبیعی از آن عبور کند. یک قاب شیشه ای ضد ضربه نیز از آن مخافظت می کند و دمای آن را روی 43 درجه سانتی گراد تنظیم کرده است . همچنین در این اتاق نورافکن هایی وجود دارد که کمک می کند رنگ واقعی داوینچی در اثرش به بینندگان القا شود .

4 – چشم های مونا لیزا !

 

مردم با ایده و نظریه های مختلفی به این اثر نگاه می کنند . بعضی از آن ها واقعی و بعضی نیز کاملا احمقانه اند! در سال 2010 ، یکی از اعضای کمیته ملی میراث فرهنگی ایتالیا اعلام کرد که با بررسی های میکروسکوپی در این اثر، به کشف جدیدی دست یافته اند . در چشم سمت راست مونا لیزا ، عبارت (L.V) مخفف (Leonardo da Vinci) حک شده است !

5 – بانوی اول آمریکا در سال 1961 ، از رئیس جمهور وقت فرانسه درخواست کرد که این نقاشی مدتی در آمریکا بماند !

 

در طول قرن های اخیر، مسئولان فرانسوی اجازه ی خروج این شاهکار را از کشور به ندرت صادر کرده اند . گرچه زمانی که جکی کندی همسر جان اف کندی، از رئیس جمهور وقت فرانسه” چارلز دوگل” خواست که مونالیزا برای مدتی به آمریکا بیاید، او با این درخواست موافقت کرد . این اثر مدتی در گالری ملی هنر در واشنگتن بود و سپس برای مدتی نیز در موزه ی هنر متروپولوتین در نیویورک سیتی آویزان شده بود .

6 – یک سارق این اثر را معروف تر کرد !

 

اگرچه در تمام دنیا، نقاشی و اثرهای هنری یک شاهکار خاص تلقی می شوند و برای همگان دارای احترام می باشند، در تابستان 1911، ” مونالیزا” توسط یک سارق دزدیده شد! این خبر سرقت، توجه همگان را به خود جلب کرد. روزنامه های سراسر دنیا راجع به این سرقت نوشتند. زمانی که نقاشی دو سال بعد به موزه لوور بازگشت ، تمام دنیا از این خبر خوشحال بودند !

7 – پیکاسو یکی از مضنونین سرقت بود !

 

در طول بازجویی و بررسی این سرقت ، ژاندارمری فرانسه بسیار جدی عمل کرده و حتی بازجویی از هنرمندان شناخته شده مثل پیکاسو را نیز در دستورالعمل خود قرار داد! آن ها حتی شاعر بزرگ ” گیوم آپولینر” را مدتی بازداشت کردند زیرا او قبلتر گفته بود این نقاشی باید سوزانده شود ! ژاندرمری فرانسه بعد از دستگیری سارق فهمید که سوءظن آن ها به هنرمندان دیگر کاملا بی پایه و اساس بوده است .

8 – مونا لیزا هرساله هزاران نامه از طرفداران و دوست داران خود دریافت می کند !

 

از زمانی که این اثر در سال 1815 به موزه لوور در پاریس رسید، مونالیزا نامه و گل های زیادی را از طرفداران و دوست داران خود دریافت می کند! او حتی صندوق پستی مخصوص به خود نیز دارد !

9 – اما هرکسی ” طرفدار ” او نیست !

 

چند مورد از آسیب زدن به این اثر، در طول سالیان اخیر گزارش شده است و گزارش سال 1965، بدترین آن ها می باشد! در دو حمله ی جداگانه ، یک شخص مقداری اسید به نقاشی میپاشد و دیگری نیز با سنگ روی آن می کشد ! این آسیب در نقاشی به ندرت دیده می شود اما هنوزم قابل تشخیص است . در سال 1974، حمله با اسپری رنگ و در سال 2009 نیز، پرتاب یک فنجان قهوه توسط بازدیدکنندگان، ارزش این اثر هنر را به خطر انداخت اما به لطف شیشه ی ضد گلوله، آسیبی به آن وارد نشد .

10 – این اثر ” غیر قابل خرید و فروش ” می باشد !

 

واقعا روی این اثر نمی توان قیمت گذاری کرد! بر اساس قوانین میراث فرهنگی فرانسه این اثر “غیر قابل خرید و فروش” می باشد . این اثر به عنوان بخشی از کلکسیون موزه ی لوور شناخته می شود و به همگان تعلق دارد. به قول خودشان ” قلب آن ها به مونالیزا تعلق دارد ” .

منبع : leonardodavinci.net

چگونه یک چوب تکیه گاه ( Mahlstick ) بسازیم و از آن استفاده کنیم ؟

چوب تکیه گاه، ( mahlstick) می تواند تغییرات زیادی را روی سه پایه و بوم ما ایجاد کند . در این مطلب به طرز ساخت و چگونگی استفاده از آن می پردازیم.

چوب تکیه گاه ( mahlstick یا maulstick ) یک جور ابزار پشتیبان برای نقاش است و زمانیکه روی بوم های سه پایه و یا تابلوهای بزرگ، کار می کنید، به تکیه گاهی برای شما تبدیل میشود . اگر قبلا از این ابزار استفاده نمی کرده اید و با آن آشنایی نداشته اید، استفاده از آن ها، تغییرات اساسی را در تکنیک های نقاشی شما به وجود می آورد !

چوب تکیه گاه، یکی از ابزار نمادین هنری می باشد که از یک کلاهک نرم و روکش درست شده است. این ابزار سودمند رو به هیچ وجه دست کم نگیرید زیرا به سبب کارایی آن ها درتکنیک های مختلف، در بسیاری از موارد هنری، از آن ها استفاده می شود . در پایین به چند نکته راجع به آن ها اشاره خواهیم کرد :

1 – بخش های تشکیل دهنده چوب تکیه گاه ( Mahlstick )

چوب تکیه گاه معمولا از سه بخش اصلی تشکیل شده است : 1 . دسته ای بلند و نازک شبیه به عصا، که نقاش می تواند دست و یا مچ خود را به آن تکیه دهد . 2 . یک توپ چوب پنبه ای، تقریبا اندازه ی یک توپ پینگ پونگ ، که دقیقا بالای دسته قرار گرفته است . در هنگام نقاشی یا آن را روی بوم و یا بالای 3 پایه نقاشی قرار می دهند . 3 . یک تیکه چرم محافظ که روی توپ چوب پنبه ای آن می کشند تا از خراش، کشیده شدن رنگ و دیگر آسیب ها به نقاشی زیبای شما جلوگیری شود .

2- چگونه چوب تکیه گاه خود را بسازیم ؟

برای ساخت چوب تکیه گاه، از یک چوب میله ای بلند، برای دسته ی آن، استفاده کنید . بالای آن را یک توپ چوب پنبه ای قرار بدهید . سپس روی آن را با یک تیکه چرم بپوشانید و کمی پایین تر از آن را گره بزنید تا سر جای خود بماند . توجه داشته باشید در انتخاب جنس دسته، سراغ چوب هایی که قدرت تحمل کافی ندارند نروید و سعی کنید از چوب های میله ای صاف برای دسته آن، استفاده کنید . در زمان نقاشی، این دسته، بیشترین وزن را تحمل می کند، پس انتخاب درست آن، امری ضروری است .

3- طرزقراردهی چوب تکیه گاه روی بوم و سه پایه

شما می توانید چوب تکیه گاه را روی بوم نقاشی و یا با کمی جابجایی، آن را بالای 3 پایه نگهدارنده بوم نقاشی خود، قرار دهید . نگه داشتن آن روی 3 پایه به شما اجازه می دهد تا آن را در زاویه های مختلف قرار دهید و ریزه کاری های کوچک را با دقت بیشتری انجام دهید . به یاد داشته باشید تا دست خود را زیاد به این چوب تکیه ندهید زیرا ممکن است نقاشی شما را خراب کند .

4 – تکنیک های نقاشی با استفاده از چوب تکیه گاه

می توانید از چوب تکیه گاه به عنوان ابزاری برای کشیدن خط راست و تکیه گاه استفاده کنید . توپ آن را بالای بوم و صفحه خود قرار دهید و با دستی که با آن نقاشی نمی کنید، دسته ی چوبی آن را به شکل قائم تنظیم کنید.

سپس قلمو یا ذغال خود رو در امتداد دسته ی چوب تکیه گاه، قرار دهید و خط راست خود را بکشید . شما می توانید از این تکنیک در هر زاویه ای، برای خلق خط های مورب و افقی، استفاده کنید .

 

منبع : https://www.creativebloq.com/how-to/level-up-your-painting-skills-with-a-mahlstick

آموزش ابتدایی طراحی با مداد

 مرحلۀ اول – طرح اجمالی یا کلی

با مداد اتود مجهز به مغزی H که آن را نه مثل نوشتن بلکه در کف دست با انگشتان می گیرید، طرح اجمالی مدل را رسم کنید .سعی کنید حرکات دستتان آزاد و از ناحیۀ شانه باشد.در این موقع حواس خود را متوجه شکل های کلی کنید.جزئیات و ریزه کاریها را بعدا اضافه کنید.این مرحله را بارها و بارها تمرین کنید.

مرحلۀ دوم – طراحی خطی

برای پیشرفت در طراحی خطی پر احساس نیاز به وقت و تمرین دارید.برای این کار از مداد H یا F استفاده کنید.با مداد، هم به صورت نوشتن و هم به صورت گرفتن در کف دست تمرین کنید.در شیوۀ گرفتن مداد به کف دست، خطهای پهن را با بغل و خطهای نازک را با نوک آن رسم کنبد. خود را هر چه بیشتر ورزیده سازید تا بتوانید گردی و بُعد را با خطهای پر احساس نشان دهید.

نحوه گرفتن مداد به کف دست
نحوه گرفتن مداد در دست در طراحی

مرحلۀ سوم – سایه های مقدماتی

برای کسب موفقیت در سایه زنی، اول باید شکلها را به صورت صاف و با دقت زیاد خاکستری کنید.سایه ها را با خاکستریهای متوسط و با ظرافت کامل ایجاد کنید.از همان مرحله اول سایه های تند بوجود نیاورید.پس از اطمینان ،سطوح خاکستری را با فشار بیشتر بر مداد یا انتخاب مدادی نرمتر می توانید تیره تر کنید.نوک مداد را برای ایجاد سایه های نرم و صاف؛ تخت کنید.

آموزشگاه طراحی و نقاشی مهرتاب
تهران، اتوبان ستاری، بلوار فردوس غرب، خیابان ورزی جنوبی، نبش کوچه ۱۵ متری غربی، ساختمان کوروش، طبقه سوم، واحد۷
تلفن : 📞 09203870414 📞 44103917

مرحلۀ چهارم – اتمام

در سایه های نهایی تا حدی از مداد پر رنگ تر استفاده کنید.با نوک تخت مداد ، سایه های یکدست را بوجود آورید. مراحل سایه زنی را با تکرار لایه های متعدد بر روی هم دنبال کنید تا به تیرگی دلخواه برسید.خطها را در ضمن ادامۀ کار تقویت کنید .در پایان برای دادن حالتی هنری به کار چند ضربه موثر با مداد به طراحی وارد کنید.

منبع: چگونه از چهره طراحی کنیم؟

آندره لومیس